वपुर्झा...

व. पु. एक ध्यास ...

वपुर्झा एक हव्यास... पुन्हा पुन्हा वाचण्याचा, ऐकण्याचा ....

मला जे पटलं आणि आवडलं ते गोळा करून जोडण्याचा एक छोटा प्रयत्न, माझ्या प्रिय मैत्रिणीसाठी....

 

 

पशु माणसापेक्षा श्रेष्ट असतात, कारण ते instinct वर जगतात.
बेदम वजन वाढलाय म्हणून घारीला उडता येत नाही किंवा एखांदा मासा बुडालाय असं कधी ऐकलंय का?

"आठवणी ह्या मुंग्यांच्या वारूला सारख्या असतात. वारुळात पाहून आतमध्ये किती मुंग्या असतील याचा अदमास होत नाही,पण एका मुंगीने बाहेरचा रस्ता धरला कि एका मोगोमाग एक अशा असंख्य मुंग्या बाहेर पडतात .
आठवणींच हि तसच आहे." 

 

पाऊसात भटकत असताना अंगावरचा शर्ट भिजतो  तेंव्हा  काही वाटत नाही, तो अंगावरच हळू हळू सुकतो  तेंव्हा त्याचही काही वाटत नाही,सुकला नाही तरी ओल्याची सवय होते; पण म्हणून कोणी ओलाच शर्ट घाल म्हणल तर कसं वाटतं?  

 Identity card सारखी विनोदी गोष्ट साऱ्या जगात   नाही , आपण आहोत कसे ? हे त्यांना हवं असत पण त्याऐवजी आपण दिसतो कसे हे पाहून ते आपणाला ओळखतात.  

वेळ पुरत नसला कि तो आपला सर्वात जवळचा मित्र असतो; मध्ये लुडबुड करत नाही. आपण त्याचा वापरतो पण तो स्वतःच असतीत्वाही प्रकट करत नाही. पण वेळ जेव्हा उरतो तेव्हा त्याच्या सारखा वेरी नाही, तो तुम्हाला उधवस्त करतो. असे मोकळे क्षण प्रत्येकाच्या आयुष्यात येतात. ते क्षण मोकळे म्हणायचे, पण ते क्षण भकास असतात .